Eigenlijk zouden we vandaag niets doen, en zeker niet bloggen. Maar jullie zullen er niet van opkijken dat wij “niets doen” best wel moeilijk vinden of zelfs gewoon niet kunnen. Vandaar dat we vanmorgen toch maar even met de auto naar de lokale markt zijn gereden.

Eigenlijk hadden we daar om 7:00 uur moeten zijn want dan is het op z’n drukst op de lokale markt. Er is van alles te koop, vis, vlees, slakken, paddestoelen, groenten, fruit, kleding, gereedschap, tabak en vast nog wel veel meer.

Na een halfuurtje hebben we de markt wel twee keer rondgelopen. Dat wat de meeste indruk maakte op de markt was voor mij de levende vis die met z’n lotgenoten lag te spartelen in een plastic bak met een klein laagje water. Toch op één van onze laatste dagen weer een Marianne Thieme momentje…

We worden weer keurig thuisgebracht door onze taxi. Ineke geeft de beste man een doosje met kleurpotloden, een paar pennen en een puntenslijper voor zijn kind. Hij is helemaal in de wolken, weer een gelukkig iemand!

Al vrij vlot na die lunch staat onze taxichauffeur voor de deur. In een voortvarend tempo rijden we richting Hanoi. De beste man spreekt geen woord Engels maar probeert via Google Translate met ons te praten. Wel hilarisch maar ook wel erg onwennig voor ons. Halverweg de rit proberen we de smalle “tube houses” waar we het eerder over gehad hebben op de foto te zetten.

Onderweg worden we getrakteerd op een enorme tropische bui. Onze chauffeur weet zich daar kranig en veilig doorheen te manoeuvreren. Zodra we in Hanoi komen is het gedaan met ons tempo. Zo’n grote stad levert toch altijd veel drukte op.

De vele “motorbikes”, personenauto’s en vrachtwagens zorgen voor een soort van verkeersinfarct. Krasloos en zonder botsingen zet de chauffeur ons voor het hotel af. Ook deze man krijgt van Ineke een setje met diverse potloden en pennen voor z’n kinderen. Hoe blij kan je mensen maken met zoiets eenvoudigs (voor ons dan).

We zijn nu voor de derde keer in dit hotel en elke keer hebben we een andere kamer. Nu hebben we een bed dat breder is dan dat het lang is. We zouden er met gemak met z’n vieren in kunnen liggen!

We parkeren de spullen op onze kamer en gaan even later de stad in om te shoppen. De schoenen van Ineke zijn recent overleden en natuurlijk willen we nog links en rechts wat souvenirs scoren… Natuurlijk drinken we ook even wat bij ons inmiddels favoriete koffietentje op de hoek van de straat.

In een koffie- en theewinkel koop ik een authentiek drip-coffee apparaat om de echte Vietnamese koffie mee te zetten. Natuurlijk neem ik er ook 100 gram vers gemalen Vietnamese Arabica koffie bij. dat wordt thuis genieten!